Bu Blogda Ara

29 Aralık 2010 Çarşamba

GÜNCELER 2


 14 ağustos
Ne söylesem,derdimi anlatmaya nereden başlasam,nasıl başlasam;bilmiyorum.Ama derinlemesine bildiğim,kendimle her an paylaştığım bir düşünce varsa o da en baştan,o acı çığlıktan başlamayacağımdır.Yıllar yılları izlemeyecek ben büyümeyeceğim,yaşını başını almış dertli,sıkıntılı bir adam olarak çıkıyorum karşına,daha doğrusu seni alıyorum karşıma ve anlatmaya başlıyorum.Kendimi,kendime en kendi halimle kendimce anlatıyorum.Yalanlar,yanlışlar,eksikler ve fazlalıklar yani her şeyiyle ben.Dinlemeye hazır mısın?Hazırsan sonuna kadar dayanabilir misin?
Hayatımın tek seçimini kaybedişimin üzerinden geçen dört gün başıma derin sızıların saplanmasına yaradı.Sabah resimlere baktım;üzüldüm.Gözümün önünden kaldırdım resimlerimizi dayanamıyorum onları görmeye.”Canım N. Bana sonunda bunu da yaptın!”Bu kadar kolay olamaz diye düşünmüştüm giderken,bu kadar kolay olmamalı.Ama çok kolay oldu bundan dolayı çok canım yandı.Üzmedi,ağlatmadı,kırmadı kalbimi yanağıma sıcacık bir öpücük bıraktı ve gitti.
Ah keşke böyle olmasaydı canım günlük!
                                                                                                               İZMİR

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder